Die verrekte weegschaal heb ik de deur uit geflikkerd! There I said it! Nou ja, batterij was op en nieuwe deed het niet meer dus hij was gewoon stuk. Maar hé, Power of the mind wil ook wat dus hoppa kreng eruit.
Heb er altijd een haat-liefde verhouding mee gehad, eigenlijk de laatste jaren meer een haat-verhouding. De liefde is over, uitgeblust, tijd om elkaars eigen pad te bewandelen.. dikke doei!
Ben ik bijna 20 kilo zwaarder dan dat ik altijd was, ja en vind ik dat fijn? Tuuuuuurlijk! Meer om van te houden toch? Body positivity! Nou nee, ik vind het niet fijn. Het spiegelbeeld niet, de maat niet en vooral de dikke pens die er is. Grappig genoeg ben ik dan wel weer meer van mezelf gaan houden. ‘Maar je bent al zooooo lang met ontwikkeling bezig, is dit dan niet geregeld al?’ Ja, ik kan ook gedachtenlezen, ook die van jou dus..
Ik ben mezelf wel mooier gaan vinden, mijn (voor mijn leeftijd) strakke gezicht (grappig genoeg krijg ik vaak de vraag of ik botox gebruik, maar nee mensen, puuh natuuh), mijn uitstraling, mijn haar. Zelfs mijn dikke kont kan ik waarderen, het is de buik die in de weg zit, letterlijk.
Afgelopen jaar heb ik me meer gefocust op het innerlijke werk. Hoe naar mezelf te kijken vanuit compassie en zachtheid, dát was pas interessant! Alles wat ik deed, of het nou een meditatie, visualisatie, coaching of EFT, overal kwam dat verrekte woord zachtheid weer uit.. Misschien moest ik er wat mee doen. Nou dat heb ik gedaan. Een andere blik, andere ervaringen, alles bracht me naar meer zachtheid.
Ik kwam er achter dat ik wel het resultaat wil, slanker zijn, maar ben ik bereid ook de acties te doen? Ja, 3 dagen ofzo en als het dan niet werkt of zichtbaar is, handdoek in de ring (ik kan je vertellen, dit is een beste wasserette geworden!) Dus bottomline nee, het doet dus niet pijn genoeg om écht aan de bak te gaan. Nou heb ik gelukkig een partner die mij altijd mooi vindt (durf het tegen te spreken manlief nu haha) en niet minder van mij houdt omdat er meer aanzit. Wel weet hij dat ik me lekkerder voel als het anders is.
Tijd om aan de slag te gaan. Op 2 januari pas natuurlijk, want die feestdagen… oh dear.. en 1 januari helpt dan ook niet echt mee!
Een paar weken geleden kwam ik een quote tegen: ‘it’s not about getting skinny, but it’s about aging strong’ en die raakte me. Ik wil fit worden, ik wil oud worden, maar niet zo als het nu is. Teveel narigheid om me heen met gezondheid dat ik op mijn knieën dankbaar mag zijn hoe ik leef.
Al jaren vertel ik mezelf (door mede artsen) dat sporten er niet inzit en het liefste wat ik doe is hardlopen, meerdere artsen hebben dit ‘verboden’. Maar hé zeg tegen mij dat het niet mag en dan wordt het interessant om te onderzoeken toch? Ik kwam in het najaar in een visualisatie terecht en daarin zag ik mezelf hardlopen en had de keuze gemaakt dat het komend jaar gaat lukken. Ik ga het doen. Op mijn manier. PUNT.
Toen ik in november 5 minuten mocht invallen in een potje volleybal, dat spelletje wat ik al een tijdje van de zijlijn als scheidsrechter mag fluiten en zo prachtig vind, had ik de volgende dag gelijk pijn. Dit deelde ik met een vriend en die zei ‘maar dan moet je nu doorpakken!’. Ik dacht Fuck it! Ik heb me gelijk (want ja zo ben ik, ik krijg een impuls en reageer daar op) opgegeven voor 3 proeflessen om te kijken of het ging en of ik het leuk vond.
Als een van de oudste, vrouwelijke Nevobo leden van onze club, heb ik me vol (haha ja vol) trots ingeschreven als lid, ik ga het doen. Het ging goed en vind het spelletje gewoon té leuk! Ik zag ook mijn perfectie in het goed willen doen en heb mezelf al die jaren gewoon niet goed genoeg gevonden om mee te doen.
Ik ben dus weer begonnen met volleyballen, weet je wel, met van die strakke broekjes. Sodejozus wat vind ik dat confronterend. Kniebeschermers die knellen in mijn holtes. Het werd me pijnlijk duidelijk. Ik voel me zó ongelukkig met deze vormen! Sarcastisch zijn over mezelf kan ik zó goed, dat mechanisme heb ik mezelf goed aangeleerd. Ik maak de grap wel voordat iemand er iets van zegt of vindt. Alle dierentuin-, aangespoelde zeekoe grappen, trust me, ik ken ze beter dan jij.
Oh ja, zachtheid was het, dit helpt me niet, sterker nog, het wordt steeds lelijker, want ik moet wel mijn eigen grappen kunnen overtreffen. Compleet kwetsbaar voel ik me in de sportkleding, ik voel me letterlijk naakt in die sportkleding, ik schaam me bijna. Dit is niet wat ik wil, ik wil het anders.
Dus ja, poging 458 van afvallen is gestart, maar hé, de shift is er, want het gaat me niet om het cijfer op de weegschaal, het gaat om fitter worden, sterker ouder worden, andere vormen zien, beter slapen, geen maagzuuraanvallen..
Dag 3 is ingegaan en ik doe het goed. Ja, het is pas dag 3 en nog niks te zien.. damn waar is mijn handdoek haha! Nee. Dit keer lukt het me zeg ik nu. Ik durf niet eens te delen dat ik gisteren weer ben begonnen met hardlopen, want stel je voor dat men weer zegt ‘oh doe je weer een poging, het kon toch niet?’ De mening van anderen.. hij zit er nog. Maar hé, om te kijken naar alles wat het me oplevert BUITEN de kledingmaat om, is al dikke, ja hele dikke winst!
