Wat gebeurt er toch met mij als ik aankom in die stad, de stad van de Liefde. Vlak voordat de trein stilstaat, zie je snel rechts omhoog al de Sacre Coeur in al zijn pracht en praal. Om vervolgens uit te stappen en daar het naambordje ‘Gare du Nord’ te zien.. Snel het station uit, want hier heb je verder niks te zien.
Voor dat de trip gaat beginnen, snel een koffietje en een chocolat du pain to go. Plassen gaat er niet, dus zorg dat je net voor aankomst in de trein geplast hebt haha! Tip van Flip!
In de eendaagse trip die ik nu al 4x gedaan heb, weet ik inmiddels hoe je de dag maximaal kunt benutten. Ik kies wel tegenwoordig voor de 2e trein in de ochtend want dan kan ik lekker normaal met de trein naar Amsterdam Centraal, geen gedoe met parkeren enzo. Heb je hier geen last van en ben je zo op het station, pak dan zeker de 1e om 06.11 uur, een uur extra!
Dit wordt nu bijna een reisadvies zeg!
Ik word gewoon blij van de diversiteit in de stad, de geveltjes, de kneuterige winkeltjes, maar ook de luxe, oh wat hou ik daar toch van! De goed geklede mensen, de bezienswaardigheden, de té neppe bloemengevels en de té prachtige kerken allemaal.
Grappige is dat ik Montmartre echt heel leuk vind, alleen kan ik niet snel genoeg richting de metro (na eerst de liefdesmuur gezien te hebben natuurlijk) Abbeness om met gierende rails naar het Louvre te gaan, deze plek is de basis voor mij. Wanneer je kiest om met de metro daar naar toe te gaan kom je uit ‘onder’ de glazen piramide, bij het Carrousel, de omgekeerde piramide. Boven de grond de mannelijke vorm en onder de grond de vrouwelijke vorm (voor wie de Da Vinci Code heeft gezien). Weet je dat de glazen piramide pas vanaf 1989 daar staat? Dit hoorde bij de wederopbouw van het Grand Louvre-project.
Pas bij mijn 6e bezoek aan Parijs ben ik IN het Louvre geweest, we hadden maar een paar uurtjes en ik had maar een paar wensen wat ik wilde zien.. o.a. natuurlijk de Mona Lisa, op advies van men ‘schrik niet want het is een heel klein schilderij’, het viel mij in ieder geval mee. In mijn verbeelding en verwachting was dit een soort Nachtwacht formaat dus ik was blij dat ik dit van te voren wist! Het voordeel van weten wat je wilt zien, is dat je snel je route kunt bepalen, want serieus, als je binnenkomt en je alle gangen en verdiepingen ziet, you have no idea waar te starten! Oh en grappig feitje voordat je in die belachelijke rij gaat staan om een foto te maken van de Mona Lisa, waar je ook staat, ze kijkt je altijd aan.. beetje freaky maar waar. Je kunt dus met gemak naar voren lopen via de zijkant en een foto maken. Skeelt weer tijd!
Ik heb altijd wat gehad met Egypte en zijn geschiedenis, maar altijd te schijterig geweest om er naar toe te gaan. Toen het eenmaal tot de mogelijkheden behoorde, waren er zoveel aanslagen dat ik nooit meer gegaan ben. Maar deze kunst in het Louvre, mein hiemel wat mooi! Alleen al die grote Sfinx als je de vleugel binnen loopt.. Een echte bewaker..
Wil je alleen álle items lezen en bewonderen, ben je non stop 9 maanden bezig heb ik me laten vertellen, dus je kunt bij lange na niet alles zien. Wel kan je in 2 uur alle highlights bezoeken. Dat is dus ook wat ik tof vind, lekker doorlopen en door!
Maar wat is het toch. Vanaf welke kant ik ook aankom bij het Louvre, of het nou via de tuinen, via Rue de Rivoli, of via de ‘hoofdingang’, ik word altijd naar deze plek getrokken.
Via een aanbod van een spirituele reis naar Parijs ben ik eens gaan kijken wat er allemaal is, want heb al vaker gehoord dat Parijs iets magisch heeft, letterlijk. Ik kwam uit op een blog waar gesproken werd over ‘leylijnen en krachtplaatsen’.
Ik ben me hierin gaan verdiepen en alles viel op zijn plek. En nu ga ik met de billen bloot, ja ik voel energieën, ik voel gewoon of ik ergens moet zijn of niet en ook met wie. Mijn intuïtie is zó sterk geworden de laatste jaren! Wat zijn nou in vredesnaam Leylijnen?? Never heard of!
Nou deze beschrijving heb ik gevonden: “Leylijnen kun je zien als onzichtbare lijnen die door het landschap stromen en dragen belangrijke spirituele energie. Al deze energielijnen liggen op het landschap en niet in de grond . De chakra’s van de aarde zeg maar. Het voelen van leylijnen wordt vaak beschreven als een intuïtieve gewaarwording. Sommige mensen zijn gevoeliger voor deze energieën dan anderen en kunnen een leylijn aanvoelen als een verhoogde emotie, een tintelend gevoel of zelfs als een magnetische trekkracht.”
Even serieus.. die laatste woorden. ‘zelfs als een magnetische trekkracht’. Wat blijkt, het Louvre ligt op de plek waar Leylijnen samen komen, dat noemen ze dus een krachtplaats! WTF! Nu ga ik je niet vermoeien met dit stuk. Het is wel iets wat ik komende mei ga ontdekken als ik alleen naar Parijs ga. Ik heb daar afgesproken met iemand die mij gaat rondleiden naar dit soort plekken.
De zweefbus is weer terug op aarde hoor! Gek genoeg sta ik hoe dan ook flink met mijn nuchtere voetjes op de grond mensen, ik ga geen gekke dingen doen, ik zie ook geen entiteiten of zulke dingen, maar ja, ik voel nou eenmaal dingen.
Weet je waar ik namelijk ook zo van hou in Parijs? Wandelen over Saint Honoré. Luxe winkeltjes, exclusieve merken en prachtige panden. Wandelen naar Place Vendome, windowshoppen langs Rolex, Dior, gluren naar The Ritz (denk dat ik daar wel een high tea ga pakken op mijn verjaardag, why the hell not?) om vervolgens te wandelen langs de Opera naar Galerie Lafayette Haussman. Om eerst compleet in verbazing te kijken naar dit prachtige pand van binnen. OMG, de koepel, de verdiepingen, de geur van alle luxe. Struinen langs de mooie merken om vervolgens mezelf te verwennen met een te dure lipgloss van Dior haha! De klantbeleving die ik daarbij kreeg was verbazingwekkend, alsof ik zijn maandomzet goed maakte, zo werd ik behandeld. En daar liep ik dan met mijn mooie witte tasje met een prachtige zwarte strik. Ja dat doet wat met me. Ik vind dit GE-WELDIG!
Dus ja, het is de luxe, het zijn de mensen, het is de beleving van de stad. Of je nou wandelt langs De Seine waar je van alles voorbij ziet komen, zingend, biddend, whatever, het doet wat met me. Een groep straatartiesten voor het enorme hoofdkantoor van Louis Vuitton. Of je nou met een Uber gereden wordt of je pakt de metro, het werkt voor mij, allemaal. In deze stad komen voor mij alle facetten samen. Ik voel me hier thuis. Hier kan ik volledig mezelf zijn, in alle simpelheid en luxe. Van een crépe op de hoek naar een luxe lunch bij Café Marly aan het Louvre. Van een wijntje mee in plastic glazen in het park naar een fles champagne bij Café Lapérouse met uitzicht op de Eifeltoren. Ik geniet overal van.
Om elke keer weer nieuwe dingen te ontdekken, vanuit een nieuwe hoek te fotograferen, elke keer weer ben ik toerist in ‘mijn’ stad. Ik weet dit dan ook van te voren allemaal uit te pluizen wat ik wil doen en wat ik wil zien en ja, er is zeker ruimte voor spontane dingen!
Zolang ik maar op tijd terug ben op Gare du Nord (wat ik overigens een hele nare plek vind) en vol zelfliefde, voldoening, geluk van kneuterigheid en luxe weer naar huis rij. Alsof ik een week ben weggeweest.
Dat doet die ene dag met mij. Mijn dag. Mijn stad.
Wil je zelf de stad in één dag ontdekken met mijn tips?
Koop dan hier mijn gids, ik neem je de hele dag mee zonder dat ik erbij ben!
https://leadercustomerservice.plugandpay.nl/checkout/parijs-intens
