Waarom ik het woord MINDFULNESS zo vreselijk vind?
Nou dat begint dan gelijk al lekker, want ik heb net tijdens een autorit zo zitten vertellen waarom ik dit woord zo vreselijk vind. Ik maak namelijk de associatie met ‘foolness’, voor de gek houden. Je mind voor de gek houden. Waarop iemand tegen mij zei, ‘maar fulness is toch iets vols of volledig?’ Ik dacht huh, ben ik nou zo blond dat ik jaren een verkeerde associatie maak met dit woord? Ja dus.
Ik ben dus ook gelijk gaan kijken naar de beschrijving van mindfulness (had ik eerder moeten doen, maar goed, anders had ik nu niks om over te schrijven haha!) en dit betekent volgens onze feitenmachine Google (just kidding natuurlijk):
Mindfulness is een training in aandacht. Je observeert als het ware je eigen denkprocessen en gevoelens. Hierdoor krijg je meer afstand van je gedachten en word je minder meegesleurd door alle gedachten die op een dag langskomen. Je krijgt meer innerlijke rust en komt minder in het drama van je gedachten en gevoelens.
Tja, mindfool of mindful is dus nogal een verschil.. mein hiemel. Ja duhhh Aniet! Tuurlijk zie ik (en zag ik) het verschil heus wel in de bewoording. Ik heb er alleen een ander beeld bij gevormd en dit beeld mag ik dus veranderen. Ach, gelukkig heb ik mijn koppie mee haha! Ok nieuw perspectief dus en ik mag mijn eigen gedachtegang veranderen.
Wauw, ok nou dat is dus wanneer je je mond open doet en deelt. Dan zou het zomaar kunnen (niet vaak natuurlijk he) dat je verkeerd zit. In dit geval zat ik dus behoorlijk verkeerd en mag ik het opnieuw gaan bekijken.
Want het observeren van mijn eigen denkprocessen is iets waar ik me al ruim 19 jaar mee bezig hou, iets wat me inderdaad meer innerlijke rust heeft gegeven. Alhoewel ik cum laude afgestudeerd ben in het drama van mijn gedachten en gevoelens! Gelukkig kan ik die snel herkennen, kost een paar jaar, maar dan heb je wel wat. Op het moment dat ik ze herken, kan ik direct opnieuw een keuze maken of ik dit wel wil ervaren of denken. Dit proces is de ene keer een spilt second en de andere keer een dag. Langer dan een dag blijf ik er niet in hangen. Dat gun ik mezelf écht niet!
Wanneer het me zelf niet lukt, trek ik aan de bel bij iemand. Ook hierin weet ik bij wie ik moet zijn. Wanneer ik wil dat er iemand met mij mee lult, dan weet ik wie ik moet bellen, ook voor een aai over mijn bol als in ‘och meske toch!’ Nee, dat dient mij niet. Als ik wil dat ik eruit kan stappen (uit de gedachte of situatie), dan zal ik toch echt met iemand moeten bellen die direct is en mij een spiegel voorhoudt of met mij mee kijkt vanuit een neutrale bril. Dat is voor mij de enige manier om eruit te komen. En ja dit is vaak een liefdevolle schop onder mijn kont. Ik weet ze te vinden deze ‘martelaars’.
Tough love noemen ze dit ook wel. Ik houd ervan.
Dus ja, mindfulness.. wat een heerlijk woord eigenlijk!
Heb ik mezelf toch even goed gemindfoold!
