Ja hoezo dan hoor ik je denken, ontwikkeling is toch goed?
Nou ik kan je persoonlijk vertellen dat er een flinke prijs hangt aan persoonlijke ontwikkeling. Als je mij al wat langer kent en volgt, dan weet je dat ik vooraan sta in de rij van ontwikkeling. Ik vind het geweldig. Kijken waar er weer een laagje afgepeld kan worden, waar kan ik nog iets leren, hoe kan ik dingen anders bekijken. Ik ga daar goed op.
Maar niet iedereen vindt dit zo geweldig, sterker nog, hoe harder ik me ontwikkel, hoe harder sommige mensen van mij wegrennen. En ik zie het. Dat doet pijn. Ik zou het links moeten laten liggen, maar dat kan ik stiekem toch niet altijd. Mensen zien mij snel als hard, koud of een bitch. Waarom? Omdat ik direct ben, eerlijk en draai er vooral geen doekjes omheen. Toch zijn er relaties waarin ik dit niet kan. Dan zit er een rem op, omdat het simpelweg niet gaat in de communicatie. We begrijpen elkaar niet. De ander begrijpt mij vooral niet en wanneer je diverse ervaringen hebt gehad waarin je niet rechtdoor of eerlijk kunt zijn, dan sla ik dicht. Vervolgens begrijp ik niet waarom het mij niet gegund wordt om het leven te leiden wat ik leid. Zo zie ik het dan.
Ik zie het gebeuren en dat irriteert me soms mateloos! Tegelijkertijd mag ik dan weer verzachten en is het wat het is. Blijkbaar nog niet het moment om dit aan te gaan. Ik heb mezelf geleerd dit aan te voelen.
Grappige is dat hoe dichterbij je komt bij mij en ik in mijn element ben, ik juist heel warm, liefdevol en benaderbaar ben. Ik spiegel wel veel. Ben je koud tegen mij, dan krijg je dit onbewust (van mijn kant) terug. Negeer je mij? Dan ga ik niet aan je trekken. Van nature ben ik hartstikke attent, ik geef graag. Soms houdt dit wel voor mij op. Dan heb ik geen behoefte meer om te investeren. Allemaal prima.
Je hoeft mij niet te begrijpen, maar je kunt wel respecteren wat ik doe en hoe ik dit doe. Als je bottomline de vraag stelt ‘Wil je dat ik gelukkig ben?’, wat maakt het dan uit hoe ik dat doe? Ik bemoei me toch ook niet met jouw leven en hoe je dit doet? Vind ik er wat van, ja zeker, maar dat is niet aan mij. Ik wil niet dat jij het voor mij bepaalt en jij bepaalt niet hoe ik het doe. Op zich simpel.
Ik neem daarom ook wel eens afscheid van mensen die al heel lang bij mij zijn, als het niet meer klikt of we verschillen zo gruwelijk van mening dat het mijn kern raakt, dan niet. Helemaal prima. Vanuit liefde kan ik dat doen. Gaat die liefde 2 kanten op? Nee niet perse, maar ik ben nou eenmaal verantwoordelijk voor mijn aandeel in de relatie, mijn 100%.
Stop ik met mezelf te ontwikkelen? Hell no, het levert me meer op dan ik van te voren ooit had kunnen wensen. Ontwikkeling is echt een werkwoord, daar moet je wat voor doen. Alleen alles heeft een prijs en consequenties..
