‘Zwijgen is zilver, spreken is goud’
Het spreekwoord is natuurlijk ‘spreken is zilver, zwijgen is goud’ maar daar ben ik het zó niet mee eens! Van allemaal maar je mond houden wordt niemand wijzer!
Steeds vaker zie je gewoon dat mensen maar hun mond houden. Of het nou voor de lieve vrede is, of dat men maar vindt dat ze er niks van mogen zeggen. Tenen zijn tegenwoordig te kort voor woorden. Feedback wordt alleen maar als aanval gezien. Niemand kijkt meer naar de investering die iemand doet, die het risico neemt om iets te zeggen. Feedback geven vanuit liefde voor de ander.
Maar ook het delen van wat je meemaakt. ‘dat is privé’ of ‘ik wil je beschermen’. Man wat krijg ik daar een jeuk van! Hoezo bepaal jij wat ik aan kan of niet? Je weet nooit wat iemand voor je kan betekenen! En uitspreken heelt ook. Soms is het uitspreken al genoeg! Je netwerk is ook groter dan je denkt. Hoe vaak ik niet iets mag ontvangen omdat ik simpelweg deel.
‘wat deel jij toch veel, moet dat nou allemaal?’
Sommige mensen zeggen dit tegen mij, sommige niet, alleen die hebben een bord met flikkerende Neon letters boven hun hoofd hangen omdat ze het irritant vinden. Trust me, ik zie het heus wel, maar het maakt me niet uit.
Gelukkig zijn er ook veel mensen die zeggen ‘Hé Aniet dank je wel, je hebt me geraakt met wat je schrijft’ of ‘oh wat is dit herkenbaar, dank je wel’.
Laatst sprak ik iemand langs het voetbalveld en die zei ‘wat is het toch mooi om jou te volgen, alles wat je deelt en wat je schrijft, heel fijn!’ en dit is iemand waarvan ik weet dat we gelinkt zijn, maar nooit iets liked of reageert. Kan je nagaan.
En nee, ik deel niet voor de likes. Ik deel om te inspireren (godnondejuh wat heb ik een hekel aan dit woord gekregen, maar feitelijk is dit wat ik doe, dus het klopt) Ik deel omdat ik vaak jeuk krijg van dingen die ik zie gebeuren. Ik deel omdat ik wat te vertellen heb. Ik deel omdat ik al best wat heb meegemaakt. Ik deel omdat ik er van overtuigd ben dat men wat kan leren van mij. Al is het om een keer op een verjaardag een leuke discussie op te voeren.
Ik heb het ooit tijdens een training mogen ervaren. 97 deelnemers. Zoals ik ben, als ik in een training zit, dan ga ik ervoor. Ik durf te delen, heb ik altijd al gedaan. Nadat ik toen een hele intensieve, pijnlijke sharing, een 1 op 1 met de trainer, had gehad voor de hele groep, kwamen er diverse mensen in de pauze naar mij toe. ‘Dank je wel.. omdat jij durfde te delen, heb ik mijn stuk aan kunnen kijken’. En nee, dit was er niet één. Joh, pas als je deelt zul je merken dat je écht niet de enige bent. Iedereen heeft wel een herkenning, zo niet van zichzelf, zo wel van een ander. In mijn ogen ben je een dief van je eigen leven als je niet deelt.
Ik vind het fijn om te delen. Ja, ook mijn ongezouten mening. Daarom heb ik voor deze blogpagina gekozen. Hier kan ik lekker los gaan.
En ja, het is mijn kop boven het maaiveld uitsteken. En ja, hij kan eraf gehakt worden. Maar ik kan je vertellen, het uitzicht is er een stuk mooier dan in de massa.
